“عدالت”؛ فقط حق مستضعفین است.

اگر کارگری یا کارمندی برای یک هزینه پیش بینی نشده مثل هزینه درمان بیماری و عمل یا یک حادثه ناخواسته مجبور شود پول قرض کند و برای باز پرداخت قرض خود از وام بانکی استفاده کند؛ یا اینکه به هر دلیلی و از روی نیاز، پس از شکست دادن “دیو” وثیقه، سفته و ضامن، و گذراندن هفت خوان گرفتن وام بانک، موفق به دریافت یک وام 100هزار تومانی یا نهایتا 2 میلیون تومانی بشود، تازه اول دردسر است؛ که چطور اقساط را پرداخت کند.

به هر ترتیب تلاش خود را می کند تا خدایی نکرده آبرویش نرود و با مامور و حکم جلب مواجه نشود. چرا که به محض اینکه فرصت “قانونی” بازپرداخت افساط به پایان برسد و نتواند تسویه کند؛ حتما باید به “آب خنک” و “ملاقاتی” و “کمپوت” و “هم سلولی”، فکر کند و پس از آن آماده و ساک به دست، پشت درب خانه منتظر مامور، بماند.

چراکه “قانون” ، قانون است و باید “عدالت” اجرا بشود!

اما اگر یک میلیاردر و یا یک سیاستمدار که حتما انسان بسیار متشخص، متدین و خوش حسابی هم هست؛ چون پولدار و شناخته شده است، بخواهد برای خرید یا ساخت برجی، کارخانه ای، ملکی، انحصار در امری و … از بانک مبلغ ناچیز، چند میلیارد تومانی، وام دریافت کند؛ کافیه، لب ترنماید و اراده کند.

در این شرایط این بانک ها هستند که برای خوش خدمتی به این انسان بزرگوار و متشخص با هم رقابت می کنند و حاظر هستند با شرایط ریز و درشت این والاحضرت، کنار بیایند.

پس از اعطای تسهیلات،اگر این انسان متشخص، معروف و پولدار، نتواند یا اصلا دلش نخواهد که اقساط معوق خود را پرداخت کند، چه اتفاقی می افتد؟

به ایشان که نمی توانند تذکر بدهند، مگر خیلی دوستانه و درگوشی.

اسم مامور و قانون را هم نیاورید چون به “مصلحت” نیست و ممکن است آن انسان متشخص از قدرت خود استفاده کند و از راه “قانونی” فرد مسئول و یا کلا بانک بی شرم و بی حیا را از هستی ساقط کند. و یا اینکه از شدت عصبانیت، نسبت به این بی حرمتی صورت گرفته کشوری را به “آشوب” بکشد، تا اینکه درس عبرتی شود برای سایرین.

پس چه باید کرد؟

بزرگترین تنبیه و مکافات برای همچین شخصی آن است که او را از “عدالت” محروم کنیم.

بله، با محرومیت این شخص از “عدالت”، دیگر او قادر به چشیدن طعم “آب خنک”، شادمانی دیدار با “ملاقاتی”، حلاوت “کمپوت” و همنشینی با “هم سلولی”، نخواهد بود و به این وسیله به مکافات و مجازات عمل خود خواهد رسید.

به امید روزی که در اثر این تنبیه و مجازات، دلش به رحم آید و با بزرگواری، منت گذاشته و گوشه ای از اموال خود را به عنوان “صدقه” در اختیار سیستم بانکی کشور قرار دهند.

والسلام.