“وحدت”، شعار یا الزام !؟

سلام.

به همت جمعی از دوستان، جمعه 13 بهمن 1391 توفیق حاصل شد، نماز جمعه را در کنار برادران اهل سنت شیراز، در فضایی دوستانه و آکنده از مهر و محبت، اقامه کنیم.

در مطلب قبلی با عنوان “رابطه وحدت و شرک” به صورت اجمالی بر این نکته اشاره شد که لازمه مسلمان بودن، اعتقاد به وحدت است. چرا که بنا بر توصیه و سفارش قرآن و پیامبر(ص) «هرگاه فردی اقرار به شهادتین کرد، احکام مسلمان بر وی جاری می شود» لذا اگر فردی این اصل قرآنی و روایی را قبول ندارد؛ مسلمان نیست.

وحدت با شعار و تبلیغات آن هم منحصرا طی یک هفته(هفته وحدت) از سال، محقق نمی شود. تا زمانی که وحدت به صورت یک اصل اساسی و جدایی ناپذیر از ایمان و اعتقاد افراد تبدیل نشود، وحدت واقعی محقق نخواهد شد و هر آنچه که به ظاهر وحدت خوانده می شود جز حبابی از تحمل متقابل، تسامح و تساهل و یا ریا و تظاهر نخواهد بود.

چرا باید حضور تعدادی همشهری شیعه در مصلای اهل تسنن و اقامه نماز در کنار سایر برادران دینی، امری خارق العاده، بدیع و قابل تقدیر و ستایش باشد؟ چرا از این کار به عنوان یک “اتفاق” یاد شده و بُعد رسانه ایی به خود می گیرد؟ چرا نماز خواندن شیعه و سنی دوش به دوش یکدیگر و رو به یک قبله، عادت و یک کار معمولی نیست؟

تا زمانی که وحدت به خواست و اعتقاد قلبی مسئولین اجرایی و سیاسیون تبدیل نشده باشد؛ اقامه نماز مشترک شیعه و سنی نیز به یک عادت و کار معمول تبدیل نخواهد شد. به عنوان مثال وقتی از برخی مسئولین سوال می شود که چرا به فلان بنا که حاصل سرمایه گزاری و تلاش هم استانی ها و هم وطنان اهل سنت است، سر نمی زنید و در خصوص مسائل و مشکلات مد نظر طرفین به صورت مستقیم و بی واسطه صحبت نمی کنید؟ در پاسخ می گویند “می ترسیم!”؛”می ترسیم به ما انگ رابطه با اهل سنت را بزنند”. در این چنین شرایطی است که جهاد با نفس و مقابله با وسوسه وسوسه گران لازم و ضروری به نظر می آید.

واقعا جای تاسف است که مسلمانی به واسطه وابستگی های قومی-مذهبی خود را نسبت به مسلمان دیگر برتر دانسته و یا آنکه خدایی نکرده مسلمان دیگری را تکفیر نماید.

فارق از موضوع وحدت؛ باید گفت اهل سنت بخشی از هویت و موجودیت این شهر، این استان و این کشور هستند. هرگاه وحدت در ذهن و اعتقادات دینی مسئولین مذهبی، فرهنگی، سیاسی، امنیتی، اقتصادی، اجتماعی و … این شهر و کشور نهادینه شود آنگاه خواهیم دید که هیچ مسئولی در خدمت رسانی مرزبندی نکرده و مذهب و اعتقادات افراد در نحوه خدمت رسانی وی اصلا دخالت نخواهد داشت.

به امید روزی که قومیت و مذهب دیگر در اسناد هویتی مسلمانان جایی نداشته و همه آنها در یک کلمه “اسلام”، خلاصه شود.

انشاء الله.