ترمیم انقلاب57، ضرورتی انکار ناپذیر!

امروز شاهد تخلفات گسترده از مبانی اسلام و انقلاب اسلامی ایران در بسیاری از حوزه ها هستیم. حجم تخلفات به حدی رسیده که امید به اصلاح را در بسیاری از دلسوزان و علاقه مندان به انقلاب اسلامی ایران، از بین برده است.

انقلاب سال 57 هم از هسته های کوچک مردمی شروع و با امید، و رهبری امام خمینی، همه گیر شد و به نتیجه رسید. در این دوره هم نباید مایوس شد و باید تحت رهبری آیت الله خامنه ایی، مطالبه و مجاهدت نمود.

1- خودباختگان غربگرا، چند سالی است که زمام امور ایران را در دست دارند و با اعتقاد راسخ به مفهوم غلط “ما نمیتوانیم!” در تقابل با مفهوم انقلابی “ما میتوانیم!” ؛ تمام تلاش خود را برای واردات همه جانبه از غرب به کار گرفته اند. واردات کالا، فناوری، اندیشه و فکر و … .در کنار واردات گسترده کالا و خدمات؛ سند 2030 یونسکو که دولت بنفش در خفا نسبت به امضا و اجرا آن اقدام نموده است؛ نمونه بارزی از اعتقاد این سیستم بیمار به مفهوم “ما نمیتوانیم!” می باشد.

2- طلبکاری و سهم خواهیِ بسیاری از انقلابیون سابق و مسئولین امروز، انقلاب را در لبه پرتگاه، معلق نگه داشته است.

3- کهولت سن و عافیت طلبی مدیران ارشد و میانی، یکی دیگر از مشکلات بسیار بزرگ انقلاب نوپا و جوان ایران اسلامی می باشد. کابینه دولت یازدهم که از آن به عنوان مدرسه پیرمردها، می توان یاد کرد؛ نمونه ای از این پدیده خطرناک در کشور می باشد. البته این معضل محدود به دولت نبوده و در قوه مقننه و قضائیه نیز شاهد حکومت عافیت طلبان هستیم. پر واضح است که عافیت طلبی بر قدرت ریسک، شجاعت در تصمیم و اجرا تاثیر کاملا منفی دارد؛ و این درحالی است که انقلاب اسلامی ایران هنوز جوان بوده و مدیریت آن نیازمند تحرک بسیار بالایی می باشد.

4- دنیا طلبی، نتیجه تلفیق طلبکاری و عافیت طلبی است. پدیده ایی که با مفاهیم ایثار و مجاهدت به عنوان زیربنای انقلاب اسلامی، صد در صد، در تضاد است.

5- جامعه طبقاتی، پدیده دیگری است که عافیت طلبانِ دنیا طلب، آن را به انقلاب اسلامی تحمیل نموده اند. بارها شاهد بوده ایم که حامیان و وابستگان به دولت بنفش، که ریشه در تفکر هاشمیسم، دارد، فقرا را مزاحم و دست و پاگیر نامیده اند و به روشهای مختلف خواهان ترد و یا قطع نسل آنها شده اند. فاشیست های خود برتر بین، در برنامه ریزیها، طرح ها، برنامه های اجرایی و خصوصا در حوزه قضا و عدالت، باعث تشدید فاصله طبقاتی در ایران اسلامی شده اند؛ در حالی که چه در گذشته و چه امروز همگان شاهد بوده اند که این پا برهنگان و طبقات اقتصادی ضعیف جامعه بوده اند که انقلاب اسلامی را به ثمر رسانده و از آن با جان خود، پاسداری نموده اند.

6- عدالت طبقاتی و تبعیض، نتیجه مستقیم یک جامعه طبقاتی است. در اسلام و قانون اساسی، برابری مجرمین در مقابل قانون مورد تایید و تاکید قرار گرفته است. اما امروز، مردم به وضوح خلاف این را می بینند و درک می کنند. آیا امروز نیروی انتظامی و قاضی در خصوص یک قالپاق دزد، که به مال یک نفر تعدی کرده یا فلان وزیر، آقا زاده یا مدیر ارشدی که به اموال 80 میلیون نفر تعدی کرده اند به همان نسبت محکم و قاطع تر،  برخورد می کنند؟! آیا نشر اکاذیب و فریب افکار عمومی از طرف رئیس دولت بنفش و وزرا و مدیران آن، همانطور پیگیری قضایی می شود که نسبت به یک وبلاگ نویس و وبسایت برخورد می شود؟!

و اما… !

برای آینده دو حالت کلی را میتوان، متصور شد.

1- اصلاحات از درون و احیاء انقلاب اسلامی ایران

2- طغیان توده ها

ادامه این فضای تبعیض و بی عدالتی گسترده، موجب طغیان توده ها خواهد شد؛ تجربه سال 88 و انقلاب های اخیر کشور های عربی نشان می دهد که احتمال از دست دادن کنترل جریان توده ها و ورود بیگانگان و نهایتا زوال انقلاب، بسیار زیاد است. لذا به نظر میرسد قبل از آنکه گزینه دوم، یعنی طغیان توده ها، رخ دهد و سرنوشت انقلاب اسلامی همانند بهار عربی کشور های عرب منطقه شود، ضرورت دارد که خردورزان، علما، انقلابیون و دلسوزان انقلاب اسلامی ایران، به منظور احیاء انقلاب اسلامی بی درنگ وارد عمل شده و تحت منویات و رهبری آیت الله خامنه ایی، ابتکار عمل را در دست گرفته، اصلاحات از درون را خیلی سریع و دقیق پیش ببرند.

الف- مهمترین و اولین بخشی که باید اصلاحات را از آنجا آغاز نمود قوه قضائیه است. در سالهای اخیر شاهد سرایت بیماری بسیار خطرناک تسامح و تساهل به بدنه قوه قضائیه و نهایتا سستی احکام صادره توسط قضات این قوه در خصوص دانه درشت ها هستیم. اگر مسئولی در جایگاه مسئولیت خود، دستگاه قضایی قدرتمند و قاطعی را پشت سر خود نبیند؛ آنچه هوای نفسش می خواهد، انجام خواهد داد و همان میشود که امروز شاهد آن هستیم.

نکته دیگر در خصوص اصلاحات در دستگاه قضا، تدوین و به کارگیری مکانیسم کنترلی و نظارتی کارآمد و عادل بر عملکرد قضات است. متاسفانه، برخی قضات با سوء استفاده از حاشیه امنی که قانون به غلط برای آنها ایجاد کرده، هر آنچه می خواهند صورتجلسه می کنند، امضا می گیریند و حکم می کنند. اگر خدایی ناکرده عواملی خارج از دستگاه قضا با انواع روشهای آشنای عموم مردم، بخواهد بر رای و نظر قاضی تاثیر بگذارد هیچ کسی( از مردم عادی) جلودار آن نخواهد بود و دست بازنده دعوا به هیچ جا بند نخواهد شد.

ب- تزریق آرمان خواهی با به کارگیری نیروی جوان متعهد و انقلابی، اقدام عاجل دیگری است که باید مسئولین عالیرتبه، نسبت به آن همت بگمارند. در سالهای اخیر تعارفات و رودربایستی های مسئولین لطمات بسیاری بر پیکره انقلاب اسلامی وارد آورده است؛ به اعتقاد بنده ضرورت دارد مقام معظم رهبری به عنوان خط شکن این اصلاحات انقلابی و تزریق نیروی جوان و امید، را از مجموعه های تحت امر مستقیم خود آغاز کنند؛ مجموعه هایی مانند بخشهای مختلف دفتر رهبری، شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام و …

خادمین سابق هر آنچه در توان داشتند بسته به شرایط انجام داده اند و انقلاب را تا این نقطه پیش برده اند (دستشان هم درد نکند.). اما ضرورت دارد با جوان گرایی علاوه بر تزریق اندیشه و نیروی تازه، از انحطاط انقلاب به همراه مجریان آن جلوگیری شود.

ج- تجدید قوا و ترمیم پرسنل در همه ارگانها و نهاد های، حاکمیتی، اجرایی، قانون گذاری و نظارتی به شدت احساس می شود. نباید نهادهای نظارتی همچون وزارت اطلاعات را فراموش نمود. پاکسازی از ویروس رودربایستی، تعارف، تسامح و تساهل، وابستگی ها به اشخاص و احزاب نیازمند بازسازی و بازپروری نیروی انسانی جوان، انقلابی و کارآمد، در این وزارت خانه نیمه تعطیل و بسیار حساس است و نهایتا چشمهای نظام را بیناتر، خواهد نمود.

با اطمینان می توان گفت با به کارگیری سریع و هوشمندانه سه اصل فوق، نظام مقدس جمهوری اسلامی مبتنی بر آرمانهای انقلاب سال 57، تجدید قوا کرده و با قدرت و سرعت بیشتری به پیش خواهد رفت. البته جیغ های بنفش بسیاری به هوا خواهد رفت. اما با توکل بر خدا و اعتقاد راسخ باید این اصلاحات و گندزدایی در بدنه جمهوری اسلامی ایران به اجرا گذاشته شود.

نهایتا از علوم انسانیِ اسلامی، هم نباید غافل شد و با تربیت نیرو توسعه در حوزه ایدئولوژیک و اندیشه اسلامی در همه حوزه ها، آینده انقلاب را بیمه نماییم.

انشاءالله.

آتش به اختیار…